Enschede, donderdag 20-02-2025

Dagboek deel 110 - Waarom schrijven?

Waarom schrijf ik eigenlijk?

Voor jou? Voor ''de wereld''?

Zodat mensen ''mij lezen''? Om 'bekend of beroemd of erkend' te worden? Of misschien, zoals in het verleden, 'om te delen'?

Niets van dat alles.

Nou ja..., misschien het laatste nog steeds wel een beetje. 

Maar prímair schrijf ik voor míj, voor mezelf.

Om los te laten, te bevrijden, wat er in mijn geest als het ware 'gevangen' zit. 

Denk bijvoorbeeld aan een tekenaar, een schilder, een beeldhouwer: er zit een beeld, een situatie, een beeltenis in hun hoofd...en dat moet eruit! Zowel in positief, als in negatief opzicht heeft dit tekenen, schilderen, beeldhouwen àlles te maken met emotie. Stèrker nog: het ìs emotie! Één brok emotie, die vaak al langer borrelt om uiteindelijk te ontploffen in een explosie van geestdrift waarin men vol energie 'aan het werk begint'. 

Na verloop van tijd verzwakt die specifieke emotie, het gevoel ebt wat weg..en men gaat even andere dingen doen. Om dan, na enige uren of dagen, hetzelfde gevoel te voelen en weer verder gaan met datzelfde kunstwerk. Want dàt is het, een kunstwerk, een gevoelskunst!

Spelend met spullen zoals potlood, kwast of beitel, bevrijdt men die zo bijzondere gevoelens uit hun gevangenis die 'hoofd' heet...

Schrijven is, voor mij persoonlijk, precies hetzelfde! Waar de tekenaar een potlood hanteert, de schilder een kwast en de beeldhouwer een beitel...daar gebruik ìk een pen.

Ik wilde als kind ooit schrijver worden, maar vond dat véél te hoog gegrepen voor mij, want zó'n hoge dunk had ik niet van mezelf.

Ik schreef echter op alles waar ik m'n handen op kon leggen. Vroeger had je voorin-en achterin boeken altijd een lege pagina. Voor mij!

Een leraar op de ambachtschool, tegen wie ik m'n onmacht eens had geuit, zei ooit:

" Als je de héle dag aan niets anders denkt dan aan zingen; van 's morgens tot 's avonds bezig bent met zingen en denken aan zingen...dan ben je een zanger!

En dat geldt óók voor schrijven, als jij de hele dag dáármee bezig bent, dan ben je een schrijver!"

En eigenlijk geldt dat nog steeds.

Ik heb weliswaar lange tijd niet geschreven, domweg omdat 'de situatie er niet naar was', wàt dat ook moge betekenen...maar het is weer terug. 

En net als met de creatie van een kok, geldt ook hier: voor de één is een gerecht om je vingers bij af te likken, terwijl de ander de neus ervoor ophaalt.

Een schilderij, gedicht, of een beeldhouwerk kan de één diep ontroeren, terwijl de ander denkt: ''tsja...'t zal wel, ìk vind het niks!"

En dus, nogmaals, ik schrijf niet om 'de massa' te bekoren, maar slechts om te bevrijden wat in m'n hoofd of in m'n gevoelens 'gevangen' zit....

Wees gezegend,

Sebo